WAN’s verbinden netwerksystemen
Een Wide Area Network wordt gebruikt om verschillende kleinere netwerksystemen te koppelen. De netwerken die gekoppeld moeten worden bevinden zich in dit geval ver van elkaar. Denk hierbij aan het koppelen van de Local Area Networks (LAN’s) van servers, computers en printers op de verschillende campussen van een universiteit.
WAN’s bestaan er in verschillende groottes. Dit gaat van verbindingen tussen verschillende diensten van het stadsbestuur tot de connectie van GSM-masten voor het regelen van een nationaal 4G-netwerk. Zelfs met andere continenten wordt via WAN gecommuniceerd. Op die manier kan een bedrijf uit Nederland zijn documentbeheer of Enterprise Resource Planning bijvoorbeeld laten draaien op een server binnen hetzelfde WAN in de Verenigde Staten.
Draadloze WAN of fysieke kabels?
Net als bij kleinere netwerken is de afweging tussen een draadloze of bedrade verbinding altijd aanwezig bij WAN-verbindingen. Oorspronkelijk werden voor het maken van een WAN steeds fysieke netwerkkabels gebruikt. Vaak wordt hieraan nog (deels) vastgehouden. Dit kan om veiligheidsredenen zijn, of omwille van de afstand. Fysieke kabels blijven namelijk nog steeds de meest stabiele en snelle manier om informatie (over een lange afstand) uit te wisselen. Nadeel van zoveel bekabeling is echter wel het onderhoud. Zeker als het over communicatie met andere continenten gaat. Het onderhoud van kabels op de bodem van de oceaan brengt bijvoorbeeld hoge kosten met zich mee.
Om de nadelen van een draadloze verbinding te beperken wordt er vaak gewerkt met een Virtual Private Network (VPN). Dit is software die de gebruiker toegang geeft tot het Wide Area Network, maar er wel voor zorgt dat zijn acties confidentieel blijven. De communicatie die binnen een VPN-omgeving tot stand komt is geëncrypteerd en dus niet zichtbaar voor derden. Net als bij een intranet moeten gebruikers eerst inloggen met een code. Zo wordt er toezicht gehouden op het inloggen of juist toegang weigeren van gebruikers.
